آزار

، دختری خوابیده در مهتاب

. چون گل نیلوفری در آب

. خواب می بیند

. خواب می بیند که بیمار است دلدارش

وین سیه رویا ، شکیب از چشم بیمارش
. باز می چیند

: می نشیند خسته دل در دامن مهتاب

. چون شکسته بادبان زورقی بر آب

: می کند اندیشه با خود

از چه کوشیدم به آزارش ؟
وز پشیمانی ، سرشکی گرم
. می درخشد در نگاه چشم بیدارش

، روز دیگر

، باز چون دلداده می ماند به راه او

. روی می تابد ز دیدارش

. می گریزد از نگاه او

... باز می کوشد به آزارش

رشت ، تیر 1330 / ه . ا . سایه