پادشه باغچه دل

در میان چمن صبح دمان
: یک نفر با نفس پاک اهورایی گفت

، چه هواییست ! و مریم در باغ

با همین عطر دل انگیز اهورا گل کرد
و پر از مریم شد ، سایه کوچک دستان درخت خورشید
فصل آمیزش گل بود به تاریکی شب
دل من در هوس بودن تو می خواند
دل من در تن اعجازی قدسیت تو می ماند
! مریم ای پادشه باغچه پاک دلم

، جای تو سبز ولی باز بیا ، تا نماند خالی

! لحظه های تپش فروردین

... جای لبخند تو خالی است عزیز