در میکده

. در میکده ام ، چو من بسی اینجا هست
. می حاضر و من نبرده ام سویش دست
! باید امشب ببوسم این ساقی را
. اکنون گویم ، که نیستم بیخود و مست


. در میکده ام ، دگر کسی اینجا نیست
. واندر جامم دگر نمی صهبا نیست
. مجروحم و مستم و عسس می بردم
!مردی ، مددی ، اهل دلی ، آیا نیست ؟

مهدی اخوان ثالث – تهران ، اسفند 1333